Barbera

Barbera, een Noord-Italiaanse druif, staat bekend om zijn rol in de Barbera d'Alba en Barbera d'Asti wijnen uit Piëmonte. Deze druif produceert frisse, lichte rode wijnen met lage tannines en hoge zuurgraad. Hoewel Barbera synoniem is met Piëmonte, wordt hij ook in andere Italiaanse wijnregio's verbouwd.

Aan het begin van de 21e eeuw was Barbera de derde meest aangeplante rode druif in Italië, na Sangiovese en Montepulciano. Tegenwoordig is hij ingehaald door Merlot en Primitivo, maar blijft populair vanwege zijn levendige kleur en fruitige karakter.

Barbera onderscheidt zich van de tanninerijke Nebbiolo door zijn zachte tannines. De druif wordt gebruikt in zowel gemengde als monocépage wijnen, waarbij de laatste steeds vaker voorkomen.

Hoe Barbera smaakt

Jonge Barbera wijnen hebben een heldere kersensmaak, zachter en ronder dan Nebbiolo. Na rijping in vat en fles ontwikkelt zich een dichtere, zure kersensmaak. Vatrijping kan ook houtachtige tannines toevoegen.

Een warme, Merlot-achtige pruimensmaak is vaak merkbaar, hoewel Barbera qua smaakprofiel meer op Mourvèdre lijkt. Oververhitting leidt tot vlakke wijnen met gedroogd fruit en kirsch-tonen.

Barbera regio's

Barbera komt waarschijnlijk uit Piëmonte, waar het nog steeds het bekendst is. Naast Barbera d'Alba DOC en Barbera d'Asti DOCG, geeft de druif zijn naam aan Barbera del Monferrato DOC en Barbera del Monferrato Superiore DOCG - allemaal in Piëmont.

De druif komt ook voor in andere Piëmontese wijnen, zoals Nizza DOCG en Canavese, aan de voet van de Aosta-vallei.

Barbera komt ook voor in DOC-wijnen uit Lombardije (bijvoorbeeld in Oltrepò Pavese en Casteggio), Emilia-Romagna (in heuvelachtige "colli" gebieden en Gutturnio) en zelfs zuidelijk Campanië (Sannio). De druif is wijdverspreid in Italië, vaak onder IGT-classificatie, en in Slovenië (voornamelijk Primorski).

In de afgelopen twee eeuwen heeft Barbera zich verspreid naar Zuid-Afrika, Australië, Argentinië en Californië, waarschijnlijk door Italiaanse migratie. Anders dan Nebbiolo heeft Barbera zich goed aangepast aan deze nieuwe omgevingen, resulterend in hoogwaardige wijnen.

Barbera in de wijngaard

Barbera is makkelijker te verbouwen dan Nebbiolo en produceert kwaliteitswijnen in verschillende landen. De druif gedijt goed in diverse klimaten en bodems, wat bijdraagt aan zijn wereldwijde succes.

Barbera wordt vaak vergeleken met Nebbiolo en Dolcetto in Piemonte. De druif werd traditioneel geplant op koelere plekken, terwijl Nebbiolo de warmste locaties kreeg.

Barbera produceert frisse, fruitige wijnen en rijpt later dan Dolcetto. De druif is resistent tegen meeldauw en heeft een hoge zuurgraad en goede kleur. Dit maakt Barbera geschikt voor warmere klimaten, hoewel overrijpheid een risico kan zijn.

Zelfs in warmere gebieden zoals Sonoma Valley en Sierra Foothills in Californië worden gebalanceerde Barbera-wijnen geproduceerd. De zuurgraad complementeert de kersensmaak en draagt bij aan het stereotype van Italiaanse rode wijnen als rijp en levendig.

Barbera in de wijnkelder

Barbera kan met eikenhout worden gerijpt voor extra structuur, vooral in vergelijking met Barolo en Barbaresco. Producenten vinden vaak een balans tussen eiken- en roestvrijstalen vaten. Er is debat over de beste behandeling: traditioneel of modern.

Oorsprong van Barbera

Barbera, een oude Italiaanse druivensoort, werd voor het eerst officieel gedocumenteerd in 1798 door graaf Giuseppe Nuvolone-Pergamo. Hij maakte de eerste lijst van Piëmontese druivenrassen. Barbera-wijnen waren toen al geliefd om hun rustieke maar gulle karakter.

Recente studies tonen aan dat Coccalona Nera (Orsolina) een ouder is van Barbera. Orsolina komt ook voor in Duitsland en Oostenrijk.

Barbera is niet verwant aan Dolcetto, de op twee na meest aangeplante rode druif in Piëmont.

Synoniemen

• Barbera d'Asti
• Barbera Dolce
• Barbera Fina
• Barbera Forte
• Barbera Grossa
• Barbera Riccia
• Barbera Vera

Foodpairings

• Gebakken konijnenlever
• Thaise eendennoedelsoep
• Geroosterd lamsvlees met kruiden